Загубата на сите заби во устата е голем проблем за луѓето и претставува и функционален и социјален и емотивен проблем. Пред појавата на осеоинтегративните импланти, единствено решение за овие луѓе беа мобилните протези. Но, појавата на имплантите постои нова можност повторно да се носат фиксни мостови наместо мобилни протези.

Со тоа со вградуваање на соодветен број и распоред на импланти во една беззаба вилица, се обезбедуваат услови врз нив да се фиксира протетска изработка. За да се направи фиксна изработка потребн е да се постават минимум по 6 импланти во една вилица. Тие треба да имаат соодветен распоред и соодветна 3 Д позиција во коската со што безбедно можат да носат порцеласки мост од 10 заби. Но, ако нема услови да се постави доволен број на импланти за да носат мостови тогаш на минимум 4 импланти се изработуваат хибридни, непорцелански мостови кои сепак се поставни на специјални ретенциски елементи со што стабилно стојат во устатата а по потреба можат и да се извадат и повторно да се фиксираат. Овој тип на изработки се всушност еден преод од фиксни мостови кон фиксни протези. Изработени се од високо-естетски акрилати и изгледаат многу природно, но не се порцелански мостови. Во одредени услови пак, кога протезите што луѓето ги имаат никако не можат да се стабилизираат заради премала коскена потпора односно заради атрофирана коска, потребно е да се постават барем 2 импланти на кои протезата се закачува на специјални копчиња. На тој начин таа станува многу стабилна и не прави проблеми во носењето и исхраната.